Dugo smo vjerovali kako je inzulinska rezistencija (IR) posljedica (biljeg) metaboličkog sindroma i debljine i dugo vremena se inzulinskoj rezistenciji nije pridavao veći značaj. Danas znamo kako su metabolički sindrom i debljina samo neke od bolesti uzrokovane suviškom inzulina uslijed IR. Genetska predispozicija, prehrana bogata ugljikohidratima, premalo tjelesne aktivnosti i premalo sna su glavni uzrok smanjene osjetljivosti mišićnih stanica na inzulin. Zanimljivo, većina drugih stanica u organizmu jako dobro reagira na inzulin, i upravo tu nastaje problem. 

Beta stanice pojačano luče inzulin ne bi li nadomjestile smanjenu osjetljivost mišićnih stanica, no istovremeno taj suvišak inzulina radi štetu u većini drugih tkiva i organa. Inzulin tako potiče nakupljanje vode u organizmu, rast visceralnog masnog tkiva, nakupljanje masti u jetri, uzrokuje smanjenu elastičnost krvnih žila i potiče aterosklerozu, potiče rast malignih stanica i uzrokuje tektonske poremećaje u imunološkom i čitavom endokrinom sustavu. S obzirom na činjenicu da 50% opće populacije ima IR i patofiziološke učinke suviška inzulina, nameće se zaključak da je upravo IR uzrok većine kroničnih bolesti povezanih sa starenjem. 

Dodatno, IR je povezana i s kroničnom upalom i pojačanim oksidativnim stresom, oslabljenom autofagijom i skraćenim telomerama, što ju dovodi i u direktnu uzročno-posljedičnu vezu s procesom ubrzanog starenja. U predavanju je detaljno objašnjena patofiziologija IR i njezin odnos sa procesom ubrzanog starenja i nastankom kroničnih bolesti povezanih sa starenjem te je objašnjen proces dijagnostike i liječenja IR s naglaskom na specifičan režim mediteranske prehrane s niskim udjelom ugljikohidrata i visokim udjelom zdravih masti. Zaključno, prepoznavanje, prevencija i liječenje IR je osnova usporenog i zdravog starenja.